همه‌جا با من است. همه‌جا. رها نمی‌کند مرا. در هر نفس. در هر حرکت.
با خودم تکرار می‌کنم که کاش ... کاش این اشتباهات را نمی‌کردم... کاش چشمانم را نمی‌بستم... کاش نمی‌دویدم... اما دردی دوا نمی‌شود با این کاش‌ها... دردی دوا نمی‌شود... نه زمان به عقب برمی‌گردد و نه به من فرصتی دوباره داده خواهد شد.
در ذهنم می‌گویم بس است. فایده‌ای ندارد و این فکرهایت به جایی نمی‌رسند... صبر می‌کنم. می‌ایستم. و یکی یکی چیزهایی را که در خودم دوست ندارم تغییر می‌دهم. باید عمل کرد. عمل آگاهانه. هفته‌ای یک تغییر کوچک... واقع‌بینی را به خودم بازخواهم گرداند. یک تغییر کوچک در هر هفته...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر